Jup, dat ben ik. Maar wie ben ik eigenlijk?
Dat ben ik, met een Jimi Hendrix gitaar effectpedaal voor een muur met albumcovers van legendarische punk albums. De foto is een mooie weergave van waar dit blog over gaat. Ik ben een muziekfreak, gitaargear-nerd en platenverzamelaar en als ik tijd heb vind ik het ook leuk om daarover te schrijven.
Over mij
Om uit te leggen hoe de passie voor muziek en gitaren bij mij is ontstaan, ga ik vrij ver terug in de tijd. Aangezien ik bij de millennials hoor begon het pas in de jaren 90, want ja voor de jaren 90 ging mijn passie niet verder dan Lego, G.I. Joe en kleurboeken. Eigenlijk begon het pas toen ik naar de middelbare school ging, ik leerde daar iemand kennen die een eigen drive-in show had en op zoek was naar een DJ. Zo werd ik op 15 jarige leeftijd DJ bij Drive-in Show The Reminder en mocht ik op schoolfeesten en later ook op bruiloften Top 40 hits draaien.
In de jaren 90 bestonden de hitlijsten in Nederland voornamelijk uit Happy Hardcore, Eurodance en Hip-Hop. Al het geld dat ik verdiende als DJ en met m’n krantenwijk en elke andere bijbaan destijds ging eigenlijk rechtstreeks naar Sam Sam Music in Kampen (waar ik geboren ben, althans ik ben niet letterlijk in die platenzaak geboren maar ergens anders in Kampen, al zou dat wel een cool verhaal zijn). De eerste maxi-single die ik kocht was Scatman John – Scatman’s World uit 1995 en mijn eerste echte cd album was Charly Lownoise & Mental Theo – Charlottenburg eveneens uit 1995. Op de één of andere manier vergeet ik dat nooit.
Na een aantal jaren Drive-in Shows te hebben gedraaid kreeg ik op 2e kerstdag 2002 een vaste plek als Resident DJ in de grote zaal van Uitgaanscentrum De Buitenwacht in Kampen. Een zaal waar ongeveer 1500 personen in konden, met een groot podium waar bijna elke zaterdag wel bekende artiesten stonden. Hier heb ik praktisch elke zaterdagnacht gedraaid, tot de discotheek in 2010 door een grote uitslaande brand compleet werd verwoest. Gelukkig was de brand op een doordeweekse dag en waren er geen mensen aanwezig. Ik heb wel gruwelijk geluk gehad dat ik, de zaterdag voor de brand, voor het eerst in maanden m’n cd koffers mee naar huis had genomen. Die stonden daar eigenlijk 24/7, omdat het zware koffers zijn en ik ze niet elke week mee naar huis wou slepen. Na 2010 heb ik nog 6 jaar als freelance DJ veel bruiloften en in andere discotheken gedraaid.
Genoeg over het DJ werk, want mijn persoonlijke muzieksmaak is vreemd genoeg nooit echt Top 40 muziek geweest. Ik vond het leuk om op bruiloften en in discotheken de hits te draaien, maar thuis ging er wat anders in de cd speler. In de jaren 90 was er namelijk ook een, noem het revival, van de punk rock. In Nederland was die revival vrij beperkt met bands als Green Day, The Offspring, blink-182 en Sum41. In Amerika scoorden meer bands in dit genre ineens hits. De eerste punk rock plaat die ik constant draaide was Dookie van Green Day. Tot op de dag vandaag draai ik dat album nog steeds regelmatig. Veel mensen zullen het met mij eens zijn dat Dookie de ultieme 90’s punk rock klassieker is. Ik ontdek nog steeds nieuwe goede punk bands uit de 90’s en ook uit de 00’s (thank god for Spotify). Mijn cd en vinyl collectie bestaat dan ook voor een significant gedeelte uit punk en punk rock.
De interesse voor punk en punk rock werd dusdanig groot dat ik het ook graag zelf wou leren spelen. Gitaar leren spelen is niet makkelijk en je hebt er een behoorlijke discipline voor nodig. Niet mijn sterkste eigenschap, dus het was een opgave. Op een gegeven moment werd ik op de fiets aangereden door een auto. Je zal denken wat is dit voor random zin en wat heeft het met gitaar leren spelen te maken. Op zich niks, maar ik heb bij die aanrijding mijn enkel gebroken en kon maanden niks anders dan zitten, zitten, zitten. De verveling sloeg toe en ik kon eigenlijk niks anders dan de gitaar van m’n vader pakken om akkoorden te oefenen. Soms wel meerdere uren per dag, tot vervelends toe. Al denk ik dat vooral m’n ouders het vervelend vonden om uren per dag naar valse akkoorden toe moeten luisteren.
Vanaf die tijd ben ik me gaan verdiepen in de verschillende gitaren, geluiden, pedalen en versterkers. Inmiddels heb ik ook een collectie van 7,8 of 9 gitaren en een stuk of 20 effectpedalen. Ben de tel een beetje kwijt, maar ik kan Basket Case van Green Day inmiddels wel volledig uit het hoofd en op het juiste tempo op gitaar spelen.