The Libertines. Heineken Music Hall Amsterdam. 2 Oktober 2014.
The Libertines, het was lange tijd onmogelijk om deze band live te zien aangezien het al een jaar of 10 ernstig stil was rond de band. Vooral het karakter, de alcohol- drugsproblemen van Pete Doherty en de spanning tussen frontmannen Carl en Pete zorgde ervoor dat de band in 2004 stopte.
Carl Barat start in 2006 de band Dirty Pretty Things, waar Libertines drummer Gary Powell zich later ook bij aansluit. Pete Doherty richt zich na The Libertines, voor zover hij dat nog kan, volledig op zijn band Babyshambles. Bassist John Hassell begint na The Libertines, de extreem op The Beatles geïnspireerde, band Yeti. De zijprojecten van alle individuele bandleden zijn nooit zo succesvol geweest als The Libertines.
Concert
Als je naar een concert gaat waar Pete Doherty moet spelen is het altijd maar weer afwachten wat er gaat gebeuren. Ik kan me nog een solo concert in juni van dit jaar herinneren waar iedereen op zoek was naar Pete Doherty. Ruim een uur na de geplande starttijd kwam er een medewerker van Bitterzoet het podium op om aan te geven dat Pete kwijt was. Ruim een half uur later kwam Pete buiten adem het podium op rennen om alsnog te spelen.
Bij binnenkomst in de HMH staat een handje vol mensen voor het podium te wachten. Twee voorprogramma’s deze avond. Het eerste voorprogramma start om 19:00. De uit Glasgow afkomstige band Brownbear loopt langzaam het podium op om voor een zo goed als lege zaal hun nummers te spelen. Wanneer de zaal 2 uur later verrassend vol staat voor The Libertines maakt de band een foto voor Facebook met “Amsterdam that was awesome!”. Ik denk dat deze facebook update een grote leugen is. Volgens mij vind geen één band het “Awesome!” om voor een lege ongeïnteresseerde zaal te spelen.
Rond 20:00 komen de mannen van Circa Waves het podium oplopen. Als ik naar de bandleden kijk vraag ik me af of ze al wel legaal Heineken bier mogen drinken. Waarschijnlijk zijn ze net ouder dan 18 jaar. Toch heeft de band ondanks dat ze pas vanaf 2013 bestaan wel de nodige waardering bij een groot publiek opgebouwd. Circa Waves stond namelijk dit jaar ook op The Other Stage (het tweede hoofdpodium van Glastonbury). Ondertussen begint de HMH vol te lopen met voornamelijk Britten. Circa Waves start het eerste nummer in en Brownbear is compleet vergeten.
Rond 21:00 wordt er op het led scherm archief materiaal van The Libertines ingestart. Oude opnames, interviews en ander beeldmateriaal. Het publiek vind de video compilatie niet echt interessant en wacht ongeduldig tot Pete, Carl, Gary en John het podium opkomen.
Ruim 15 minuten later lopen Doherty en Barat al rokend het podium op om in alle rust hun gitaren te pakken. Doherty slaat het eerst akkoord van The Delaney aan en de ruim 2000 Britten die in de zaal staan proberen al springend en gooiend met bier dichterbij het podium te komen.
Doherty heeft opmerkelijk meer plezier in het spelen dan Barat. Totaal onverstaanbaar doet Pete zijn best om het publiek toe te spreken (iets met Paradiso, Schotten, of er Nederlanders in de zaal zijn, iemand in een wit shirt in het publiek en hallo Amsterdam). De band is na 10 jaar wel weer goed in vorm. Energieke performance met veel anthems. Eigenlijk is The Libertines een band die je gewoon in Londen moet zien, maar de vraag is hoe lang ze nog live spelen. Dus ik ben blij dat ik ze in iedergeval al gezien heb. Hopelijk nog een keer een gig, van deze toch wel legendarische band, in Engeland mee pakken
Setlist:
1. The Delaney
2. Campaign of Hate
3. Vertigo
4. Time for Heroes
5. Horrorshow
6. Begging
7. The Ha Ha Wall
8. Music when the lights go out
9. What Katie Did
10. The Ballad of Grimaldi (acoustic solo Carl Barat)
11. The Boy looked at Johnny
12. Boys in the band
13. Can’t stand me now
14. Last post on the Bugle
15. The Saga
16. Death on the Stars
17. Don’t look back into the sun
18. Tell the King
19. The Good old days
Encore:
20. What became of the likely lads
21. Up The Bracket
22. What A Waster
23. I Get Along
