Voor de jaren 60 en 70 heb ik een combinatielijst gemaakt. Als je een persoonlijke hitlijst maak is het namelijk ook wel leuk om de keuzes toe te lichten of achtergrond informatie te geven. Voor 55 nummers per decennium is dat een hele klus. Na de 90’s en 80’s lijst is dit mijn laatste lijst voor de 70’s en 60’s.
De jaren 60 en 70 zaten vol activisme en protesten. Het feminisme kreeg met Dolle Mina veel aandacht en een gezicht. Er ontstond een hippie beweging die zich verzette tegen een kapitalistische en materialistische maatschappij. In de grote steden en met name in Amsterdam was een enorm woningtekort, waardoor er een kraakbeweging ontstond. In Engeland en Amerika en in mindere mate in Nederland ontstond er een punkbeweging binnen de jongerencultuur. De punkcultuur in Nederland kwam voort uit de economische crisis in de jaren 70 met een hoge jeugdwerkloosheid en uitzichtloosheid. Jongeren verveelden zich, werden gefrustreerd en harder. Er ontstond sociale onvrede en een weerzin tegen de gevestigde orde, wat soms resulteerde in complete anarchie.
Dit soort ontwikkelingen in de jaren 60 en 70 zorgde wel voor fantastische muziek. Vanuit de hippie cultuur kwam er ineens een golf van psychedelische rockbands. Jongeren begonnen punkbands om hun onvrede en woede te uiten. Aan de andere kant van de oceaan ontstond er binnen de Afro-Amerikaanse gemeenschap in steden als Memphis, New Orleans, Chicago, Detroit, Philidelphia, New York en Los Angeles een geweldige soul, jazz, blues en gospel scene. Kortom de jaren 60 en 70 waren gouden jaren voor de ontwikkeling van de muziek.
Mijn platencollectie bestaat voor een aanzienlijk gedeelte uit soul en punk platen. Twee totaal verschillende genres waar ik veel mee heb en dat zie je ook terug in deze lijst. De jaren 60 en 70 zijn achteraf zeer belangrijk geweest voor de ontwikkeling van mijn huidige muzieksmaak. Dat is ook de reden dat ik deze lijst misschien wel de leukste van de drie vind.
1. Ramones – Sheena Is A Punk Rocker (1977)
De meeste critici zijn het er wel over eens dat de Ramones veruit de belangrijkste punkband in de geschiedenis is. Korte catchy songs, vaak geschreven op maar vier akkoorden op een rammelende gitaar. Dat is ook wel de essentie van punk. De band begon in 1974 en had een lange adem met hun laatste studioalbum release in 1995. De jaren 70 waren de beste jaren voor de Ramones. Sheena Is A Punk Rocker is één van de populairste songs van de band en is al in de jaren 60 geschreven door Joey Ramone met veel invloeden uit de surf en bubblegum pop. De titel is een verwijzing naar het boek Sheena, Queen of the Jungle en komt van het album Rocket to Russia. Dit album werd door cirtici goed ontvangen, maar verkocht niet goed. De tegenvallende verkoopcijfers van dit album was voor Tommy Ramone een reden om de band te verlaten en werd vervangen door Marky Ramone.
2. The Clash – London Calling (1979)
De punkgiganten uit Londen kwamen in 1979 met het baanbrekende dubbelalbum London Calling. Op de iconische cover staat een foto van Paul Simonon die zijn veel te dure Fender basgitaar kapot slaat op het podium van het Palladium in New York City. Dit deed hij naar eigen zeggen uit frustratie toen hij erachter kwam dat het publiek tijdens het concert niet mocht gaan staan van de portiers. De single London Calling is geschreven door Joe Strummer en Mick Jones en is een referentie naar de stationcall “This is London Calling….” van BBC World Services tijdens de tweede wereldoorlog. De songtekst gaat over diverse uiteenlopende zorgen. Zo verwijst “a nuclear error” naar het kernongeval van Three Mile Island in Penssylvania. “London is drowning and I live by the river” gaat over de angst dat de Thames zou kunnen overstroming en Central London onder water zou komen te staan en “We ain’t got no swing, except for the ring of that truncheon thing” gaat over extreem politiegeweld, waarbij gummiknuppels worden gebruikt. De single was vooral in Engeland succesvol en werd daar meer dan 400.000 keer verkocht.
3. The Damned – Neat Neat Neat (1977)
De discografie van deze Britse band gaat alle kanten op. Van punk naar new wave en via gothic rock en psychedelische rock terug naar de post punk. De diversiteit van deze band is direct wat deze band zo interessant maakt. Na de debuutsingle New Rose ging de band op tour met The Sex Pistols, The Clash en The Heartbreakers en mocht de band hun eerste album Damned Damned Damned opnemen. De single Neat Neat Neat is een pure punkplaat en staat vooral bekend om de uitmuntende baslijn, geschreven door Brain James en geproduceerd door Nick Lowe.
4. Buzzcocks – Everybody’s Happy Nowadays (1979)
Nog meer Britse punk in deze lijst. De Buzzcocks uit Bolton, Greater Manchester waren in de jaren 70 zeer invloedrijk in de Manchester scene, maar ook voor het ontstaan van onafhankelijke platenlabels en de punk rock en powerpop in het algemeen. De band wist pop muziek met de snelheid en power van punk te maken. De Buzzcocks brachten vaak singles uit die niet op albums verschenen. Everybody’s Happy Nowadays werd pas met de release van het verzamelalbum Singles Going Steady op een album uitgebracht.
5. Sex Pistols – Anarchy In The U.K. (1976)
The Sex Pistols was een typische punkband met bandleden uit de Engelse working class. De meeste bandleden groeiden op in de buitenwijken van London, waar destijds relatief veel arme gezinnen woonden. Vaak was er bij dit soort gezinnen ook geen geld om instrumenten te kopen. Bandleden Steve Jones en Paul Cook hebben later in interviews ook toegegeven dat ze hun eerste optredens met gestolen instrumenten op het podium stonden. Niet chique, maar punk was ook alles behalve chique. God Save the Queen en Anarchy in the U.K. zijn zonder twijfel de bekendste singles van de band waarin vooral frustratie een belangrijk thema is. The Sex Pistols behoren absoluut tot de grootste punkbands uit de jaren 70, of eigenlijk aller tijden.
6. Tommy James and the Shondells – Crimson And Clover (1968)
Naast punk was psychedelisch rock en pop een belangrijke muziekstroom in de jaren 60 en 70. Lange uitgerekte geïmproviseerde gitaarsolo’s maakt dit niet de meest gangbare muziek. Toch is Crimson and Clover een nummer waar een simpel akkoordenschema van een paar akkoorden voldoende is om een fantastische single te maken. Crimson and Clover werd in 1982 gecoverd door Joan Jett en later in 2009 nog een keer door Prince. Een groter compliment kun je als songwriter denk ik niet krijgen.
7. Lou Reed – Perfect Day (1972)
Uitgebracht als double A-side single met Walk on the Wild Side. Beide nummers zijn goed, maar mijn eigen voorkeur gaat uit naar Perfect Day. Dit nummer pakt mij eigenlijk altijd wel. Ongeacht het moment wanneer ik het luister. Perfect Day geeft een idyllisch beeld van hoe mooi een dag, met op zich redelijk normale dingen, kan zijn. Soms is in het park Sangria drinken, naar de dierentuin of bioscoop gaan ook wel voldoende voor een perfecte dag. Het ligt er maar net aan met wie je dit doet en dat is precies wat Lou Reed wil vertellen.
8. XTC – Making Plans For Nigel (1979)
Een new wave klassieker en volgens Pitchfork één van de beste songs uit de jaren 70. En terecht. Making Plans For Nigel snijdt een onderwerp aan wat eigenlijk nog steeds relevant is. Ouders die het hele leven van hun kind al gepland hebben inclusief de opleiding en carrièrekeuzes, zonder zeker te weten of hun kind het zelf wel wil. Bassist Colin Moulding schreef dit nummer op 16 jarige leeftijd. Destijds had zijn vader al een carrièrepad bij British Steel voor hem uitgedacht, terwijl hij eigenlijk met school wou stoppen en muzikant wilde worden.
9. New York Dolls – Personality Crisis (1973)
New York Dolls behoren samen met The Stooges en The Velvet Underground tot de eerste generatie hard rock en glam punk bands. Met recht zijn ze dan inmiddels ook een New Yorkse cultband. Personality Crisis is de lead single van het debuutalbum van de band. De bezetting van de band was niet altijd even stabiel met veel wisselingen in de line-up. Uiteindelijk heeft de band ook maar 5 jaar bestaan. In 1976 werd de band opgeheven. Founding member Johnny Thunders verliet de band in 1975 en startte met punk icoon Richard Hell de band The Heartbreakers.
10. Big Brother & The Holding Company – Piece Of My Heart (1968)
Blues rock was in de jaren 60 ook zeer populair. Creedence Clearwater Revival, The Jimi Hendrix Experience, Deep Purple en destijds ook Fleetwood Mac is een kleine greep uit de jaren 60 blues rock bands. Big Brother & The Holding Company met frontvrouw Janis Joplin bracht in 1968 een coverversie van Piece Of My Heart uit. Het origineel werd een jaar eerder uitgebracht door soul zangeres Erma Franklin (inderdaad de zus van). De versie van Big Brother & The Holding Company is veel rauwer en de scheurende stem van Janis Joplin past gewoon beter bij dit nummer.
11. The Beach Boys – God Only Knows (1966)
Een jaren 60 / 70 lijst zonder The Beach Boys kan natuurlijk niet. De geniale maar soms wat vreemde Brian Wilson liet ooit alle muzikanten in de studio tijdens een opnamesessie een plastic rode brandweerhelm dragen. Tijdens deze opnamesessie liep Wilson zelf met een emmer brandend en rokend hout tussen de muzikanten door. Geen idee waarom. Het album Pet Sounds uit 1966 is een tijdloze plaat en wat mij betreft het beste album van The Beach Boys met God Only Knows als briljante parel in de tracklist.
12. The Grateful Dead – Truckin’ (1970)
Deze legendarische band leerde ik pas echt goed kennen nadat ik de serie Freaks and Geeks had gezien. In deze serie speelt het album American Beauty, waar de single Truckin’ van afkomstig is, een belangrijke rol. Ik was vooral bekend met de live optredens van The Grateful Dead, wat bijna altijd lange uitgerekte geïmproviseerde jam sessies waren. Daar kon ik m’n aandacht moeilijk bij houden. Door American Beauty werd snel duidelijk dat de live optredens van de band niet per se representatief zijn voor de tracks op hun studio albums. American Beauty gaat dan ook nog regelmatig op de platenspeler.
13. The Misfits – Horror Business (1979)
Grondleggers van de Horror Punk. Vooral de songteksten van The Misfits zijn met enige regelmaat choquerend en op het randje van wat nog acceptabel is. In 1978 werd het album Static Age opgenomen, wat technisch gezien het debuutalbum van de band is. Echter werd dit album pas in 1996 uitgebracht. Voornaamste reden was dat er geen platenmaatschappij het eerder aandurfde om dit album uit te brengen. Met betrekking tot de songteksten op het album is dat ook enigszins begrijpelijk. Hierdoor werd het album Walk Among Us de debuutplaat van The Misfits. Op de debuutplaat staat ook Astro Zombies, wat eigenlijk gewoon het beste Misifts nummer is. De single Horror Business gaat over de moord op Nancy Spungen die destijds een relatie had met Sex Pistols bassist Sid Vicious. De bassist was hoofdverdachte in de zaak, maar werd op borgtocht vrijgelaten. Vicious overleed een aantal maanden na Nancy Spungen aan een overdosis heroïne. De moord op Spungen is nooit volledig opgelost.
14. Etta James – Security (1968)
De discografie van Etta James bevat jazz, soul, R&B, blues en gospel. Dat is ook wat deze zangeres zo vreselijk goed maakt. Etta James groeide op in Los Angeles en had het niet altijd even makkelijk. Heroïne verslaving, mishandeling en een gevangenisstraf. Ze maakte het allemaal mee. Ze werd gearresteerd voor fraude, omdat ze in korte tijd meerdere ongedekte checks had uitgeschreven. Na het betalen van een borgsom van 500 dollar werd ze vrijgelaten. In 1973 werd ze wederom gearresteerd. Deze keer voor het bezit van heroïne, waarna ze 17 maanden naar een afkickkliniek moest. Tussen alle ellende door heeft Etta James tot haar overlijden in 2012 een indrukwekkende discografie van 29 studio albums uitgebracht .
15. Gladys Knight & The Pips – Midnight Train To Georgia (1973)
De jaren 60 en 70 waren ook de gouden jaren voor het bekende Motown Records van Berry Gordy Jr. Het label staat bekend om de talloze succesvolle soul en R&B acts als The Supremes, Marvin Gaye, The Marvelettes en The Temptations. Ook Gladys Knight & The Pips waren onderdeel van de Motown familie. Echter scoorden ze hun grootste hit Midnight Train To Georgia pas nadat ze Motown hadden verlaten. Deze single won in 1974 een Grammy Award voor Best R&B Vocal Performance by a Group. Terecht ook, want dit is wat betreft één van de betere soul nummers ooit gemaakt.
16. Bob Dylan – Like A Rolling Stone (1965)
Eerlijk is eerlijk. Dylan kun je niet omheen in dit soort lijsten. Dat is ook niet nodig, want Bob Dylan heeft zijn strepen meer dan verdiend binnen de muziek. Vocaal niet de beste zanger, maar de poëtische teksten en goede songs maken een hoop goed. Het 6 minuten durende Like A Rolling Stone komt binnen als een sloopkogel. “How does it feel, how does it feel?
To be without a home. Like a complete unknown, Like a rolling stone“. Gemeen en hard, maar in de ogen van Dylan gerechtvaardigd hard. Over iemand uit de elitaire klasse vol glamour die alles stukje bij beetje kwijtraakt en uiteindelijk een dakloze zwerver wordt.
17. Ike and Tina Turner – Workin’ Together (1970)
De meeste mensen zijn wel bekend met het moeizame huwelijk van Ike en Tina Turner. Toch wisten ze elkaar op muzikaal gebied goed aan te vullen. Workin’ Together is de lead single van het gelijknamige album van het duo en was een matige hit in Amerika. Het album daarentegen was hun grootste succes, mede dankzij de internationale hit Proud Mary welke eveneens op dit album staat. Daarnaast bevat het album twee covers van The Beatles. De originele uitvoering van Get Back en Let It Be is vele malen beter, maar het is een prima aanvulling op de rest van album.
18. Tom Waits – OL’ 55 (1973)
Een adembenemend mooi liedje van het debuutalbum Closing Time van Tom Waits. Geen grote hit, maar wel veel gecoverd door een breed scala aan artiesten. The Eagles, K’s Choice maar ook Nederlandse artiesten als Acda & De Munnik en zelfs Nick & Simon hebben een versie van OL’ 55. Geen van deze versies komt wat mij betreft in de buurt van het origineel. De scheurende en krakende stem van Tom Waits past perfect bij dit nummer. Tom Waits zei zelf over de versie van The Eagles: “not that particularly crazy about (their) rendition of it … I thought their version was a little antiseptic” en over The Eagles als band: “I don’t like the Eagles. They’re about as exciting as watching paint dry. Their albums are good for keeping the dust off your turntable and that’s about all”. Tom Waits heeft hier helemaal gelijk.
19. David Bowie – Life On Mars (1971)
In 2016 moesten we afscheid nemen van Prince, George Michael, Leonard Cohen en legende David Bowie. Hiermee was 2016 één van de meest dramatische jaren voor de muziek. Prince en Bowie had ik heel graag nog een keer live willen zien, maar het mocht helaas niet zo zijn. Vreemd genoeg begon ik pas op latere leeftijd interesse te tonen in het werk van Bowie. Life On Mars staat absoluut in mijn persoonlijke Bowie top vijf, samen met Changes, Starman, Ziggy Stardust en dan toch ook Under Pressure.
20. Television – Prove It (1977)
Marquee Moon, het debuutalbum van de post-punk band Television heb ik helemaal grijs gedraaid. Een album van ongekende klasse en hoort zeker thuis in het rijtje met meest invloedrijke albums ooit gemaakt. Prove It is de tweede single van Marquee Moon en is qua tekst niet heel spannend. De tekst is gebaseerd op een detective verhaal. Toch heeft het hele album en ook deze single wel een specifiek geluid, mede dankzij de scherpe snijdende melodieuze gitaren.
21. Iggy Pop – The Passenger (1977)
Dit is een single met één van de meest herkenbare intro’s ooit geschreven. The Passenger schreef Iggy Pop tijdens een treinrit op de S-Bahn. Gedurende deze periode zat Iggy Pop samen met David Bowie een aantal jaren in Berlijn. De backing vocals op deze single zijn ook van niemand minder dan David Bowie die zijn Berlin Trilogy bestaande uit Low (1977), Heroes (1977) en Lodger (1979) in Berlijn schreef. Mede door de zeer herkenbare gitaarpartij werd The Passenger in talloze series, films en games gebruikt. De single is vaak gecoverd door onder andere post punk band Siouxsie and the Banshees.
22. Richard Hell and the Voidoids – Blank Generation (1977)
Na zijn bijdrage aan de bands Television en The Heartbreakers ging Richard Hell solo met zijn band The Voidoids. De single Blank Generation schreef Hell al toen hij nog bij Television speelde en is een cover van The Beat Generation van Bob McFadden. De single werd pas in 1977 uitgebracht, maar op het album What Goes Around van The Heartbreakers staat al een live versie van Blank Generation, opgenomen in 1975 in de CBGB, de iconische punkclub van New York.
23. Stiff Little Fingers – Alternative Ulster (1978)
Stiff Little Fingers uit Belfast behoort zonder twijfel tot mijn favoriete punkbands. De single Alternative Ulster is de signature song van de band en staat op het album Inflammable Material. Dit album is tevens de allereerste release van het inmiddels zeer bekende Engelse platenlabel Rough Trade Records. Op Inflammable Material staat een song met de titel Rough Trade en is een kritiek van de band op de in hun ogen oneerlijke muziekindustrie. De band heeft altijd ontkend dat dit nummer specifiek met Rought Trade Records te maken heeft.
24. Jimi Hendrix – Hey Joe (1965)
Een jaren 60 en 70 lijst kan uiteraard niet zonder Jimi Hendrix, nog altijd een voorbeeld voor menig gitarist. Hey Joe is een traditionele rock standard, waarbij niet helemaal duidelijk is wie de rechten heeft. De copyrights van Hey Joe staan in Amerika geregistreerd op naam van Billy Roberts, maar er is nog regelmatig een discussie over. Zoals het vaker in de muziekindustrie gaat werd Roberts beschuldigd van plagiaat en dat Hey Joe gebaseerd is op het nummer Baby, Please Don’t Go To Town geschreven door zijn toenmalige vriendin Niela Horn. Hey Joe is in iedergeval niet door Hendrix geschreven, maar was wel zijn eerste single release in 1965.
25. Aretha Franklin – Since You’ve Been Gone (1968)
De enige echte Queen of Soul bracht gedurende haar carrière maar liefst 38 albums en 131 singles uit. Een indrukwekkende discografie. De single Since You’ve Been Gone staat op het album Lady Soul en is een typische uptempo soulklassieker met fantastische blazers. Aretha Franklin heeft zoveel betere singles uitgebracht dat de geijkte radiohits als Respect, I Say A Little Prayer, Think of (You Make Me Feel Like) A Natural Woman. Dat is ook een beetje het probleem van de hedendaagse doorsnee radiozender, alles moet herkenbaar en veilig zijn.
26. The Rolling Stones – Beast of Burden (1978)
De Boomer discussie of The Rolling Stones of The Beatles beter zijn heb ik nooit begrepen. Persoonlijk heb ik meer met The Beatles, maar dat neemt niet weg dat The Rolling Stones ook gewoon goede platen hebben gemaakt en nog steeds een belachelijk goede live performance neerzetten. The Stones hebben jaren op m’n lijst gestaan met bands die ik nog een keer live wou zien. Op Glastonbury 2013 was het eindelijk zover. Beter had ik het ook niet kunnen treffen. Een legendarische band op het minstens zo legendarisch Pyramid stage van het Glastonbury Festival in Engeland. Van het totale repertoire is Beast of Burden de single die mij elke keer weer pakt. Helaas hebben ze deze single niet gespeeld op Glastonbury, maar dat deed absoluut geen afbreuk aan de rest van de indrukwekkende show.
27. X Ray Spex – Oh Bondage, Up Yours! (1977)
Eind jaren 70 maakt het extreem rechtse National Front een opmars in Engeland. In 1978 organiseerde de organisatie Rock Against Racism een protestmars van Trafalgar Square naar Victoria Park in Londen. Op het eindpunt Victoria Park organiseerde Rock Against Racism samen met het Anti-Nazi League een groot festival met onder andere The Clash, Steel Panthers en Tom Robinson Band. De organisatie programmeerde bewust reggae en punk bands om zwarte en witte muziekstromen te verenigen. X Ray Spex was als hardcore punkband ook onderdeel van dit fesitval. Hun debuutsingle Oh Bondage, Up Yours! werd goed ontvangen door critici, maar werd geen hit doordat de BBC het nummer boycotte door de expliciete songtekst.
28. ABBA – The Name of the Game (1977)
In 1974 maakte het grote publiek kennis met het Zweedse ABBA. Als er ergens ter wereld, zelfs tot op de dag van vandaag, veel hits worden geschreven dan is het wel in Zweden. Na het winnen van het Eurovisie Songfestival met de hit Waterloo waren Agnetha, Björn, Benny en Anni-Fryd niet meer weg te denken uit alle hitlijsten. Er zijn ook weinig of zelfs misschien helemaal geen andere bands die in de buurt komen bij de herkenbare sound van ABBA. Het was lastig om een single te kiezen voor deze lijst. Ondanks dat ik lang niet alles goed vind van ABBA, blijven er nog genoeg nummers over om een top 10 samen te stellen. The Name of the Game is een iets wat vreemde song in het repertoire van de band. Een relatief monotone bijna saaie basslijn in de coupletten opgevolgd door een interessante pre-chorus en geweldig refrein. The Name of the Game geeft exact weer waarom Björn en Benny zulke uitstekende songwriters zijn. Om nog wat persoonlijke ABBA favoriete te noemen: Knowing Me Knowing You, Super Trouper en One of Us.
29. The Velvet Underground – Sweet Jane (1973)
The Velvet Underground is mijn ultieme zondag band, maar heel eerlijk is Sweet Jane misschien niet mijn favoriete Velvet Underground song. Het nummer heeft wel de typische Lou Reed sound, maar m’n voorkeur gaat uit naar Pale Blue Eyes en Sunday Morning. De single Sweet Jane werd uitgebracht als dubbele A single met op de andere kant Rock & Roll. Gedurende zijn solo periode speelde Lou Reed Sweet Jane nog regelmatig tijdens concerten.
30. Chi Coltrane – Go Like Elijah (1972)
Artiesten als Whitney Houston, Diana Ross, Beyonce, Justin Timberlake en Katy Perry hebben een opmerkelijk iets gemeen. Ze zijn allemaal op jonge leeftijd ooit begonnen in een kerkkoor. De kerk en dan vooral het gospelkoor is altijd een broedplaats geweest voor uitzonderlijk vocaal talent. Chi Coltrane komt oorspronkelijk meer uit de funk en blues scene, maar bracht met Go Like Elijah een gospelsong van formaat uit. De rest van het repertoire van Coltrane vind ik wat minder interessant, maar deze single blaast alles en iedereen compleet weg. Go Like Elijah werd opgenomen met een enorm gospelkoor en is in principe gewoon een popsong, maar dan met een ongekende authentieke gospelkracht.
31. Mama Cass – Make Your Own Kind of Music (1969)
Pareltje van een single en te horen in diverse series en films. Make Your Own Kind of Music komt onder andere voor in de series Lost, Dexter en The Middle en was in 1969 een bescheiden hit in Engeland, Amerika en Canada. Het nummer werd in 2018 gecoverd door de Britse Paloma Faith. Dit was ook de eerste versie die ik leerde kennen. Zelfs via een commercial van een automerk. Dank voor het reclamebureau dat dit bedacht heeft, anders had ik dit pareltje wellicht nooit gehoord.
32. Blue Öyster Cult – (Don’t Fear) The Reaper (1976)
Misschien wel één van de beste SNL sketches ooit gemaakt. “More Cowbell!” als parodie op de docu serie Behind The Music van VH1 met Christopher Walken als The Producer Bruce Dickinson. Verder Jimmy Fallon als drummer en Will Ferrell op cowbell. Los van deze sketch is Don’t Fear The Reaper wat mij betreft de beste psychedelische rock tracks ooit gemaakt. De melodieuze gitaarlijn in combinatie met de relatief monotone zang van Buck Dharma maakt dit een heerlijke single.
33. Dead Boys – Sonic Reducer (1977)
De problematische maar iconische punkband rondom frontman en enfant terrible Stiv Bators. Dead Boys is slechts één van de bands groot geworden door optredens in de CBGB. Sonic Reducer is een single die elke punk band als cover in hun repertoire moet hebben. De meeste punk bands kunnen dit nummer ook daadwerkelijk spelen. The Dead Boys hebben een voorbeeldstatus in de punk scene. Stiv Bators overleed in de jaren 90 op 40 jarige leeftijd na een aanrijding door een auto in Parijs. Vreemd genoeg werd Bators na het ongeluk naar een ziekenhuis gebracht, maar ging zelf na een paar uur weg omdat hij geen zin had om nog langer op een dokter te wachten. Voor z’n gevoel mankeerde hij niks, maar overleed dezelfde nacht in zijn slaap aan een traumatisch hersenletsel.
34. Sham 69 – If The Kids Are United (1978)
De Hersham Boys van Sham 69 hadden in de jaren 70 de pech dat ze populair werden onder extreem rechtse skinhead groeperingen. De sfeer bij de concerten van de band werd steeds grimmiger. Op 30 april 1978 organiseerde Rock Against Racism een concert in Victoria Park in Londen. Sham 69 leadzanger Jimmy Pursey kwam tijdens het optreden van The Clash het podium op om zich openlijk tegen racisme uit te spreken en afstand te doen van de extreem rechtse denkbeelden. Dit werd hem niet in dank afgenomen en escaleerde in geweldsincidenten bij optredens van Sham 69. Tijdens het optreden van de band in 1979 in Rainbow Theatre bij Finsbury Park werd het podium van de band bestormd door extreem rechtse skinheads. Hierdoor besloot de band om alle live optredens te cancelen en helemaal niet meer live te gaan spelen.
35. Nick Lowe – Cruel To Be Kind (1979)
Een fijne no-nonsense pophit in de stijl van Elvis Costello, The Boo Radleys of Big Star. De videoclip van Cruel To Be Kind staat in het rijtje met videoclips die op de eerste uitzenddag van MTV op 1 augustus 1981 werden gedraaid. Op deze dag trapte MTV ironisch en wellicht opzettelijk af met de videoclip van de single Video Killed The Radio Star van The Buggles. De clip van Cruel To Be Kind bestaat voor een groot gedeelte uit beeldmateriaal van de bruiloft van Nick Lowe en countryzangeres Carlene Carter, de dochter van June Carter Cash.
36. Siouxsie and the Banshees – The Staircase (1979)
Siouxsie and the Banshees mag zich zeker rekenen tot de belangrijkste en invloedrijkste bands uit de post-punk en new wave periode. Ondanks dat de band commercieel niet heel erg succesvol was, had de band voldoende fans om 11 albums uit te brengen. Op de albums staan naast voornamelijk eigen werk ook een paar covers van onder andere Iggy Pop en The Beatles. De single The Staircase doet mij vreemd genoeg qua compositie en zang heel erg denken aan bands als System of a Down, maar dan minder metal.
37. Buffalo Springfield – For What It’s Worth (1967)
De band van Neil Young en Stephen Stills, beide later onderdeel van de supergroep Crosby, Stills, Nash & Young. For What It’s Worth is een tijdloze folk country rock klassieker die nooit verveeld. Het nummer wordt vaak gezien als een protestlied voor anti-oorlogsbetogingen, maar schrijver Stephen Stills heeft aangegeven dat hij vooral inspiratie voor dit nummer uit de Sunset Strip hippie riots heeft gehaald. In 1966 werd Buffalo Spring de huisband van de legendarisch Whiskey A Go Go op Sunset Boulevard. In dat jaar trokken er veel jonge hippies naar Sunset Boulevard. Dit zorgde voor veel overlast door drank en drugs gebruik en verkeersproblemen. Er werd een avondklok ingesteld en de jongeren gingen demonstreren tegen deze maatregel. Hierdoor ontstonden er rellen tussen politie en voornamelijk hippies.
38. The Undertones – Teenage Kicks (1978)
In 1978 de favoriete single van BBC Radio DJ John Peel. De bekende DJ overleed helaas in 2004, maar wist met zijn enthousiasme voor punk en punk rock muziek veel bands uit dit genre een podium en bekendheid te geven. Teenage Kicks is de debuutsingle van de Noord Ierse punkrock band The Undertones. De single kreeg mede door John Peel grote bekendheid in Engeland. Peel draaide het nummer in één uitzending zelfs twee keer achter elkaar met als commentaar erbij “It doesn’t get much better than this”. De single stond niet op het oorspronkelijke debuutalbum uit 1979, maar werd hetzelfde jaar bij de re-release toegevoegd.
39. Dolly Parton – Here You Come Again (1977)
In de zomer van 2014 stond ik op een zondagmiddag tot m’n enkels in de modder voor het Pyramid stage op het Glastonbury Festival. De reden: Dolly Parton live zien. Het jaar ervoor stond ik om dezelfde tijd op hetzelfde veld, alleen toen voor Kenny Rodgers. Aanwezig zijn bij een groot concert van oude countrysterren is een ervaring wat nergens mee te vergelijken valt. Bij zowel Kenny Rodgers als Dolly Parton had ik het gevoel of ik met 90.000 mensen bij m’n leukste oom of tante op visite was. Beide vulden hun show met tal van grappige en bizarre anekdotes over het leven en hun muziek. Here You Come Again is voor mij veruit de beste Dolly Parton single.
40. The Beatles – Come Together (1969)
Een jaren 60 lijst zonder The Beatles is natuurlijk geen optie. De band heeft zoveel goede platen uitgebracht in de jaren 60. Come Together was een opvallende single van het Abbey Road album uit 1969. Een monotone blues achtige baslijn, redelijk monotone zanglijn opbouwend naar een soort refrein “Come together, Right now, Over me”. Als ik een album The Beatles op de platenspeler leg is toch wel vaak Abbey Road. Er staan gewoon veel goede nummers op dat album. Vooral Ringo zijn pareltje Octopus’s Garden maakt deze plaat helemaal af.
41. Johnny Cash – A Thing Called Love (1972)
De andere countryster uit de jaren 70, Johnny Cash. Als outlaw minder braaf dan Dolly Parton of Kenny Rodgers, maar zeker even goed. A Thing Called Love was Cash zijn grootste hit in Europa. Country is ook een typisch Amerikaans volksgenre dat in Nederland of zelfs misschien in heel Europa in een niche zit. Country is zwaar ondervertegenwoordigd in mijn platencollectie. Het is een genre waar ik minder mee heb, al zijn er nog regelmatig zondagen dat Cash wel voorbij komt.
42. The Slits – Typical Girls (1979)
Deze band begon in 1976 ooit als een volledig uit vouwen bestaande feministisch punkband. The Slits stonden bekend om hun gebrek aan technische kwaliteiten, maar punk is altijd een genre geweest waarbij de boodschap belangrijker is dan de uitvoering. Confronterend agressief, anarchisme en een compromisloze attitude is waar deze band voor stond. Het debuutalbum Cut is één van de belangrijkste albums geweest in de punk en post-punk historie. Cut is verre van een gangbare plaat vol rauwe harde songteksten en ongecompliceerde gitaren. De B-kant van de single Typical Girls is een cover van Marvin Gaye’s I Heard It To The Grapevine, wat een opmerkelijke keuze is. Deze cover past niet echt in de rest van het repertoire van The Slits en staat waarschijnlijk om die reden ook niet op het debuutalbum van de band.
43. Big Star – September Gurls (1974)
De onderschatte band rondom frontman Alex Chilton bracht in de jaren 70 een aantal bijzonder goede power pop albums uit. Thirteen is wellicht het bekendste nummer van Big Star, maar September Gurls vind ik persoonlijk veel beter. In de jaren 90 zou dit nummer waarschijnlijk door een, eveneens onderschatte, power pop band als Fountains of Wayne zijn geschreven. Chilton schreef ook In The Street waarvan een coverversie door Cheap Trick als theme song werd gebruikt voor de tv sitcom That 70’s Show.
44. Wilson Pickett – 634-5789 (1966)
634-5789 is een telefoonnummer, maar vooral een vrolijke soul song van soul icoon Wilson Pickett. De single staat op het album The Exciting Wilson Pickett, wat een redelijk commercieel uptempo soul album is met veel pop invloeden. 634-5789 is in deze song een nummer dat je kan bellen “if you need a little lovin’ and if you want some kissing”. Qua tekst niet heel inhoudelijk of diepgaand, maar muzikaal fijn uitgevoerd met sterke blazers en backing vocals van Patti LaBelle. Het telefoonnummer is tevens een verwijzing naar de hit Beechwood 4-5789 van The Marvelettes uit 1962. Beechwood 4-5789 is een song met exact hetzelfde onderwerp, alleen dan iets subtieler gebracht.
45. Frank Sinatra – That’s Life (1963)
Met de eerste klanken van That’s Life zit je voor je gevoel direct met een veel te dure whisky aan de bar van een donkere New Yorkse jaren 60 maffiose kroeg. Eigenlijk heb ik dit gevoel wel bij 70% van het repertoire van Frank Sinatra. De muziek en charme van Sinatra geeft het perfecte jaren 50 / 60 gevoel. That’s Life is geschreven door Dean Kay en Kelly Gordon en is door de jaren heen van 1964 tot heden ontzettend veel gecoverd door onder andere Aretha Franklin, The Temptations en punk rock bands als U.S. Bombs en D.O.A.
46. Leo Sayer – You Make Me Feel Like Dancing (1976)
Dit is zo’n heerlijke jaren 70 hit. You Make Me Feel Like Dancing is misschien niet eens zo’n bijzondere single, maar wel een perfecte mengeling van soul, R&B, disco en pop muziek ondersteund met korte jazz clavinet licks. In dat opzicht heel knap gedaan. Leo Sayer wist zich dan ook te omringen met belachelijk hoogstaande studio muzikanten met een indrukwekkende staat van dienst. Om een paar namen te noemen van de muzikanten die deze single hebben ingespeeld: gitaar Larry Carlton (Steely Dan), bass Chuck Rainey (Aretha Franklin, Quincy Jones), drums Steve Gadd (Simon & Garfunkel, Eric Clapton), strijk-arrangement Gene Page (o.a. Elton John, Temptations en Whitney Houston).
47. The Adverts – Bored Teenagers (1977)
Een cult punk rock band die uiteindelijk maar 3 jaar heeft bestaan. The Adverts, opgericht in 1976, was één van de eerste punk bands met met een vrouwelijk bandlid. Bassist Gaye Black werd door veel tijdschriften “the first female punk star” genoemd, wat discutabel is. Hetzelfde jaar werd de punkband X-Ray Spex met frontvrouw Poly Styrene en de all-female punkband The Slits namelijk ook opgericht. Punkclub The Roxy in Londen speelde een belangrijke rol in de carrière van de band. The Roxy op Convent Garden was eind jaren 70 samen met 100 Club op Oxford Street de meest toonaangevende club in de Britse punkscene. The Adverts speelden daar het voorprogramma voor Generation X en The Damned. Dit leverde een platencontract op bij het punklabel Stiff Records. De band wist met de dubbele A single Gary Gilmore Eyes / Bored Teenagers de hitlijsten te behalen, wat destijds niet veel voor kwam bij punk bands.
48. The Only Ones – Another Girl, Another Planet (1978)
Een klassieke power pop track die ik leerde kennen door een coverversie op het Greatest Hits album van Blink 182. The Only Ones zanger Peter Perrett is lange tijd uit de spotlights geweest tot hij in 2004 ineens tijdens een concert van The Libertines op het podium van The Rhythm Factory in Londen verscheen. The Libertines speelden een coverversie van Another Girl, Another Planet. Deze single is door talloze bands gecoverd, waaronder The Replacements en The Cure, maar het origineel uit 1978 blijft de beste versie.
49. Darts – Come Back My Love (1978)
Doo-wop en vocal groups, ze zijn al een paar keer voorbij gekomen in deze lijst. A capella of meerstemmig zingen is niet heel makkelijk. Zodra iemand niet op de juiste pitch zit hoor je dat direct. De Britse band Darts was ongekend perfect in doo-wop en meervoudige stemmen. Helemaal omdat het ook nog eens een 9 mans formatie was. Come Back My Love was de grootste hit voor de band, maar bijna alles wat ze uit hebben gebracht is gewoon heel goed en knap uitgevoerd. Doo-wop is meer een jaren 50 genre, maar had in de jaren 70 een leuke revival met meerdere doo-wop bands die destijds vrij succesvol waren.
50. The Drifters – Up On The Roof (1962)
Geschreven door niemand minder dan Carole King. Up On The Roof is een R&B soul nummer perfect uitgevoerd door de doo-wop vocal formatie The Drifters. De groep heeft vanaf 1953 tot heden maar liefst 65 verschillende bandleden gehad, wat waarschijnlijk in de buurt komt van een record als het gaat om wisseling van een bezetting binnen een groep. Up On The Roof was een grote hit in behaalde ook lijsten als Rolling Stone’s 500 Greatest Songs of All Time en The Rock and Roll Hall of Fame’s 500 Song That Shaped Rock and Roll.
51. Dr. Hook – Sharing The Night Together (1978)
Dit was in de jaren 70 zonder twijfel de gladste country rock band in de VS. Althans als het gaat om de single Sharing The Night Together. Een hit vol clichés met een over the top gladde songtekst en sound wat je over het algemeen meer in de R&B hoort. Toch is deze single muzikaal goed uitgevoerd en paste perfect in een scene uit de Netflix film El Camino. Persoonlijk heb ik niet veel met Dr. Hook, maar Sharing The Night Together is zo heerlijk cheesy, die moest gewoon in deze lijst.
52. Elvis – In The Ghetto (1969)
Elvis Presley is een artiest waar je gewoon niet omheen kan. Manager Dries van Kuijk uit Breda, beter bekend als Colonel Tom Parker wist het talent van Elvis behoorlijk uit te buiten. Geld verdienen was voor Parker de belangrijkste reden om Elvis te managen. Het ontwikkelen van zijn talent stond niet op de agenda. Daarnaast heeft Elvis door Parker eigenlijk nooit tournees buiten Amerika gedaan. Van Kuijk is in 1927 op 18 jarige leeftijd illegaal naar de VS geëmigreerd en heeft ook nooit een Amerikaans paspoort gehad, waardoor naar het buitenland reizen voor hem ook geen optie was. Hij heeft kort in het Amerikaanse leger gezeten, maar werd ontslagen door psychopathisch gedrag. Desalniettemin heeft hij wel een podium voor Elvis geregeld en hem internationale bekendheid gegeven. In The Ghetto, een single over de armoede in Chicago, is één van een eindeloze lijst met hits die Elvis op zijn naam heeft staan. Het is mijn absolute favoriet uit de Elvis Presley catalogus.
53. Rocky Sharpe and the Replays – Rama Lama Ding Dong (1978)
Niet de meest voor de hand liggende single om aan deze lijst toe te voegen, maar ik vind doo-wop een fantastisch genre. Het genre was vooral in de jaren 50 populair, waarna het in de jaren 60 eigenlijk compleet weg was. Gelukkig kwam er in de jaren 70 een kleine comeback. A Capella is geen makkelijk genre om live uit te voeren. Rocky Sharp and the Replays konden dit als geen ander. Rama Lama Ding Dong is een doo-wop klassieker en werd oorspronkelijk in 1958 uitgebracht door de a capella groep The Edsels.
54. Electric Light Orchestra – Mr. Blue Sky (1978)
In 1978 bracht multitalent Jeff Lynne met zijn ELO de single Mr. Blue Sky uit. Een pareltje die momenteel nog steeds in diverse ‘best of’ lijsten van radiostations voorbij komt. Een Beatle-achtige song die nooit verveeld en dat is ook de kracht van deze single. Mr. Blue Sky bevat een iconisch cowbell geluid, wat eigenlijk geen cowbell is. Het geluid werd ingespeeld door op een brandblusser te tikken. Op de hoes van de single werd dit ook expliciet in de credits vermeld als: Bev Bevan – drums, percussion, backing vocals, fire extinguisher. Electric Light Orchestra heeft meerdere fantastische albums gemaakt, maar zal altijd herinnert worden als de band van Mr. Blue Sky en Livin’ Thing.
55. Simon and Garfunkel – The Boxer (1969)
Wat dit duo uit Queens, New York zo uniek maakt is de meerstemmige samenzang en de manier waarop de stemmen op elkaar aansluiten. De heren zijn zoals veel bands met knallende ruzie uit elkaar gegaan, maar waren afzonderlijk van elkaar toch veel minder succesvol. Paul Simon heeft solo nog wel een paar hits gehad en zijn Graceland album is ook best goed verkocht, maar het was het gewoon net niet. De magie ontbreekt op het moment dat er iemand in een duo wegvalt. Het album Bridge Over Troubled Water, waar de single The Boxer van afkomstig is, werd meer dan 25 miljoen keer verkocht. Het valt dan ook niet te ontkennen dat dit een belangrijk album uit de popmuziekgeschiedenis is.
