De jaren 90 was een decennium met een aantal typerende dingen. In dit decennium werd vinyl praktisch volledig vervangen door de cd. Het is vaak een behoorlijke opgave om een originele vinyl persing van een jaren 90 album te vinden. Door de zeldzaamheid zijn dit soort albums ook nog eens behoorlijk prijzig. Een originele persing uit 1995 van het album (What’s The Story) Morning Glory van Oasis kost nu gemiddeld ongeveer € 120,00. Dit is dan nog een album dat redelijk veel wordt aangeboden en dus niet eens extreem zeldzaam is. Voor een zeldzaam album als The Black Album van Prince uit 1994 werd in 2018 een bedrag van € 4532,06 betaald. Momenteel wordt er op Discogs één exemplaar van dit album aangeboden voor een bedrag van € 8531,25. Tegenwoordig is vinyl weer dusdanig populair dat er veel jaren 90 albums als heruitgave op vinyl worden uitgebracht voor een normale prijs.
In de jaren 90 verzamelden we ook massaal Flippo’s. Deze ronde schijfjes van kunststof of karton zaten in de zakken chips van Smiths en waren mateloos populair. Nintendo kwam met de Super NES en PC’s werkten nog met floppydisks. Met de opkomst van de cd kwam ook de Discman, de draagbare cd-speler. Iedereen met een discman was supercool. De sitcom Friends kwam in 1994 voor het eerst op tv en was en is nog steeds een succes. Kleding in de jaren 90 oogde vaak te groot en was over het algemeen vrij basic en kleurrijk met daaronder Dr. Martens of Nike Air Max als schoenen. Dit is nog maar een kleine selectie van typische jaren 90 dingen, maar de allerbelangrijkst ontwikkeling van de jaren 90 is dat Internet op grote schaal commercieel beschikbaar werd voor consumenten.
De muziek was op zich vrij divers, maar de hardcore en happy hardcore hebben in Nederland wel een flinke stempel op dit decennium gedrukt. Nederland loopt in het house genre eigenlijk altijd voor op de rest van de wereld. In de jaren 90 was discotheek Parkzicht in Rotterdam de bakermat voor de hardcore house. Daarnaast waren Amsterdamse clubs als de iT en RoXY zeer belangrijk voor de ontwikkeling van de clubhouse. Naast deze genres werd de grunge uit Seattle hier ook vrij populair. Grunge is een combinatie van harde alternatieve rock gecombineerd met de eenvoud van punk. De grunge was in Amerika een stuk populairder dan in Nederland. Hetzelfde geld voor de poppunk en skatepunk. Punk is vooral een jaren 70 genre. Toch kwam er in de jaren 90 een nieuwe golf van poppunk bands in de mainstream terecht. Het grote verschil met de jaren 70 punk is dat poppunk en skatepunk vrij commercieel en veel minder rauw en anarchistisch is. Om het wat meer in 90’s perspectief te plaatsen: wat happy hardcore voor de undergound hardcore house is, dat is poppunk voor de 70’s hardcore punk.
Deze Top 55 of the 90’s is een persoonlijke hitlijst en bestaat uit mijn favoriete singles uit de 90’s. Qua muziek heb ik de jaren 90 heel bewust meegemaakt. Ik werd drive-in show DJ en volgde daardoor de hitlijsten op de voet. Daarnaast heb ik vanaf de jaren 90 ook een bijzondere interesse voor punk muziek gekregen. Dit begon bij de skatepunk en poppunk, omdat het een stuk toegankelijker is dan de 70’s hardcore punk. Inmiddels heb ik ook een kast vol met hardcore punk vinyl. Deze lijst is vrij divers geworden. Ik ben ook bewust in mindere mate voor de geijkte hits gegaan, die je in elke 90’s lijst tegenkomt. Als je een selectie van maar 55 nummers maakt kan dat ook prima. Moet wel zeggen dat van alle lijsten die ik onlangs heb gemaakt deze het moeilijkste was om samen te stellen.
1. Green Day – Basket Case (1994)
Basket Case was in Nederland geen enorme hit. Toch ben ik door dit nummer en door Green Day in het algemeen heel erg veel naar punkrock gaan luisteren. Waar ik voorheen eigenlijk alleen maar happy hardcore luisterde, wist Billie Joe Armstrong mijn aandacht voor gitaren en bands te trekken. Basket Case is afkomstig van het album Dookie. Dit album was de eerste release van Green Day op een Major platenlabel, waarbij de band van veel fans de stempel “sell outs” kreeg. Naar mijn mening heeft Green Day met Dookie gewoon een album gemaakt in het genre wat ze altijd al deden, maar werd het genre gewoon populair. De release was een start voor een nieuwe commerciële punkrock wave, waardoor bands als The Offspring en Rancid ook ineens (soms tegen hun zin in) hits scoorden. Dookie is hierdoor misschien wel het meest invloedrijke punkrock album van de 90’s.
2. Beastie Boys – Intergalactic (1998)
Hello Nasty uit 1998 is wat mij betreft het beste en tevens één van de laatste albums van de Beastie Boys. De band begon ooit als hardcore punk band, maar maakte snel de stap naar hip hop. Tijdens hun hardcore punk periode was de band support act voor iconisch punkbands als Bad Brains, The Misfits en Dead Kennedy’s. De Beastie Boys speelden zelfs in de CBGB, de punk tempel van New York City in de jaren 70. Het harde en rauwe van de punk hoor je nog wel terug in de hip hop tracks van de Beastie Boys. Intergalactic bestaat uit stompende drums, een paar akkoorden op een laag octaaf van een orgel, scratch samples, robot vocals en daarover de harde schreeuwende raps van Adam “MCA” Yauch, Michael “Mike D” Diamond en Adam “Ad-Rock” Horovitz . Intergalactic is relatief eenvoudig, maar dat maakt dit nummer juist zo goed.
3. Blink 182 – What’s My Age Again? (1999)
Blink 182 is een band die ik vanaf het album Enema of the State met veel interesse nauw volg. De band verkoopt in de USA nog stadions uit, maar is hier minder succesvol. Bassist en zanger Mark Hoppus is volgens Google inmiddels goed voor een netto vermogen van $ 70 miljoen dollar (al ontkend hij dat zelf stellig), dus erg wakker zal hij niet liggen van het mindere succes hier. Tot op de dag van vandaag draai ik alle Blink 182 albums nog regelmatig van begin tot eind. Althans, bijna alle albums. Neighborhoods uit 2011 is echt een draak. Op zich kun je het Blink 182 niet kwalijk nemen, want het productieproces van dat album was ook een drama. Tom DeLonge ging op UFO’s jagen en Mark Hoppus en Travis Barker hadden belachelijk drukke schema’s door zijprojecten. Elk bandlid nam individueel hun eigen gedeeltes voor het album op en dat hoor je in het matige eindresultaat. In 2015 werd DeLonge vervangen door Matt Skiba. Een goede keuze, want Skiba is een uitstekende songwriter. Dat bewijst hij ook keer op keer met zijn andere band Alkaline Trio.
4. Offspring – Self Esteem (1995)
De plaat waarbij Epitaph Records oprichter Brett Gurewitz, tijdens het luisteren van de demo, de auto aan de kant van de weg zette en zijn vrouw belde met “I think we are going to be millionaires”. Dit is waargebeurd en te zien in de Punk’s Not Dead docu uit 2007. Het album Smash waar deze single op staat is wereldwijd inmiddels ook meer dan 12 miljoen keer verkocht. Self Esteem is één van de weinige punk nummers die binnen de Nederlandse Top 40 de top 5 wist te behalen.
5. Eric Johnson – Cliffs of Dover (1990)
Ok het is een beetje vals spelen hier, want in principe bestaat deze lijst enkel uit single releases. Het epische instrumentale Cliffs of Dover is officieel nooit op single uitgebracht, maar enkel als promo voor het album Ah Via Musicom. Een instrumentale virtuoze gitaartrack is ook niet geschikt voor de radio en heeft al helemaal geen hitpotentie. Toch moest deze in de lijst en vrij hoog ook. Cliffs of Dover is regelrechte perfectie op gitaar en zelfs nog best wel acceptabel voor de gemiddelde pop luisteraar. Het nummer bevat complexe toonladders, maar is goed te volgen. Dit is het enige nummer in deze hele lijst dat je echt minimaal één keer in je leven geluisterd moet hebben.
6. Radiohead – Karma Police (1997)
Karma Police vind ik nog steeds de beste single van Radiohead. Het was in 1997 ook mijn eerste kennismaking met de meer alternatieve muziekstroom. Het nummer komt van het album OK Computer, waar ook mijn tweede favoriete Radiohead single No Surprises op staat. Eigenlijk is OK Computer het beste album dat de band ooit heeft gemaakt, al zullen er ongetwijfeld diehard fans zijn die het hier niet mee eens zijn.
7. Rage Against the Machine – Killing in the Name (1992)
Deze single is gewoon 5 minuten lang één bonk energie. Bij een live optreden van de band op Pinkpop in 1993 werd er tijdens Killing in the Name zelfs 1 op de schaal van Richter gemeten in Landgraaf. Het is ongekend wat voor power en agressie dit nummer losmaakt. Er zijn ook weinig gitaristen als Tom Morello die kunnen zeggen dat ze een gitaarriff hebben geschreven die letterlijk voor een aardbeving kan zorgen.
8. Oasis – Live Forever (1994)
In de jaren 90 was er een fantastische Britpop wave met Oasis en Blur als de vlaggendragers van het genre en tevens de hoofdrolspelers in ‘The Battle of Britpop’. Beide bands waren zo gedreven om de grootste te worden, dat het in een ware strijd uitmondde. Het werd de grootste pop rivaliteit tussen bands en fans sinds The Rolling Stones v.s. The Beatles. Het ging zelfs zo ver dat Oasis vertegenwoordiger werd van North England en Blur van South England. Als ik moet kiezen zou ik direct voor Oasis gaan. Definitely Maybe, (What’s the Story) Morning Glory?, Be Here Now en The Masterplan blijven briljante albums. Laten we ook niet vergeten dat Don’t look back in Anger praktisch het tweede volkslied van Engeland is geworden. Net als alle Oasis fans hoop ik nog steeds op een reünie en vrede tussen de broertjes Gallagher.
9. Manic Street Preachers – The Everlasting (1998)
Eind jaren 90 brachten de Manic Street Preachers het album This Is My Truth Tell Me Yours uit. Met de eerste draaironde van dit album was ik direct verkocht. Het hele album is van seconde 1 tot de laatste minuut een iets wat melancholische rit van mooie songs. Een paar jaar voor de opnames van dit album verdween gitarist Richey Edwards. De gitarist had een cultstatus opgebouwd door zijn bijzondere, vaak duistere en intellectuele, manier van het schrijven van songs. Edwards is nooit gevonden of teruggekeerd en werd in 2008 officieel dood verklaard. This Is My Truth Tell Me Yours is het eerste album zonder een bijdrage van Richey Edwards, die in het verleden veel songs van de Manic Street Preachers heeft geschreven.
10. Blur – Song 2 (1997)
Zoals bij nummer 8 aangegeven heb ik altijd een voorkeur gehad voor Oasis in ‘The Battle of Britpop’, maar Song 2 blijft een instant classic. Blur schreef dit nummer in de eerste instantie om de managers bij de platenmaatschappij te trollen. Gitarist Graham Coxon ging voor Song 2 op zoek naar het meest lompe, amateuristische en crappy gitaargeluid dat hij uit z’n versterker kon persen. In de woorden van Graham Coxon en zanger Damon Albarn “We wanted to release the song as a single to blow the … labels’ heads off”. Blur dacht dat deze song gewoon te extreem was als single, maar de platenmaatschappij was enthousiast. De titel van de single was eigenlijk gewoon de productie werktitel als in song 2, het tweede nummer op het nieuwe album. De band dacht waarschijnlijk “prima niks meer aan doen” en Song 2 werd ook de tweede track op het vijfde en tevens titelloze album van de band. WOO-HOO!
11. Third Eye Blind – Semi-Charmed Life (1997)
De ultieme feel good song in deze lijst. Semi-Charmed Life is de eerste single van het gelijknamige debuutalbum van de power pop band Third Eye Blind. Frontman Stephan Jenkins schreef het nummer met wat inspiratie van Lou Reed’s Walk on the Wild Side. Dat is ook duidelijk terug te horen in de steeds terugkomende “Doo doo doots” in de song. De gitaar riffs en de rechten hierop stonden nog op naam van Jenkins en een bandlid uit zijn vorige band. Jenkins betaalde een bedrag van $ 10.000,- aan een oud bandlid om hem uit te kopen. Op zich een goede keuze, want Semi-Charmed Life was een kickstart voor de carrière van Jenkins en zijn Third Eye Blind
12. Nirvana – Smells Like Teen Spirit (1991)
De grunge sound uit Seattle was in Amerika en in Europa een belangrijk genre in de 90’s. Smerig hard gitaargeluid uit een Boss DS-2 Turbo Distortion pedaal zorgde voor vernieuwing in de gevestigde orde van bands. Nirvana, Soundgarden, Alice in Chains en Pearl Jam hadden allen een behoorlijke fanbase in Nederland en scoorden hier zo nu en dan een Top 40 hit. Smells Like Teen Spirit kwam in veel Europese landen in de Top 10 terecht en is verplichte kost voor elke beginnende gitarist.
13. Gorky – Mia (1992)
De Belgische band Gorki (ten tijde van het uitbrengen van deze single nog Gorky) ontdekte ik helaas pas na het overlijden van frontman Luc De Vos in 2014. De band was in België populair, maar kwam in Nederland niet echt van de grond. Het liedje Mia gaat over de weg vinden in het leven op zoek naar geluk. De middenstand regeert, waardoor het lastig is om als middenstander je leven op de rit te krijgen en het geluk te vinden. Een mooi en voor velen nog steeds actueel thema. Middenstanders krijgen steeds minder vaak een vast arbeidscontract, kunnen geen huis kopen door een oververhitte huizenmarkt en maken te vaak een crisis mee om een stabiele basis op te kunnen bouwen.
14. Rancid – Ruby Soho (1995)
Deze single is afkomstig van het album And Out Come the Wolves. Dit album zorgde samen met Dookie van Green Day, Stranger Than Fiction van Bad Religion en Smash van The Offspring voor de doorbraak van punk rock in de Amerikaanse mainstream. Rancid is een band die vooral veel fans heeft in de underground punk scene en is in Nederland nooit commercieel succesvol geweest. And Out Come the Wolves wijkt in positieve zin ook best wel af van de rest van het repertoire van de band. Het album staat vol met catchy ska songs. Bijna elke track heeft hitpotentie.
15. K’s Choice – Everything for Free (1998)
Het Antwerpse K’s Choice was in de 90’s de coole Belgische alternatieve rockband. De zuivere ingetogen stem van Sarah (inmiddels Sam) Bettens geeft mij altijd het gevoel dat alles weer goed komt, wat het ook is. Everything for Free gaat over paranoia, angst, isolement, denkbeeldig gevaar, psychische problemen en de ontkenning ervan. K’s Choice is een band waar ik nog steeds af en toe met periodes veel naar luister. De eerste vier albums (The Great Subconscious Club, Paradise in Me, Cocoon Crash en Almost Happy) draai ik allemaal van het begin tot het eind, zonder één track over te slaan.
16. New Radicals – You Get What You Give (1999)
New Radicals was een alternatieve rockband uit LA met best wat haters. Of dat helemaal terecht is weet ik niet, maar met songteksten als “Health insurance rip off lying FDA big bankers buying” en “Fashion shoots with Beck and Hanson, Courtney Love, and Marilyn Manson. You’re all fakes. Run to your mansions. Come around. We’ll kick your ass in” weet je dat je kritiek kan verwachten. New Radicals is wel een typische one hit wonder. Na de release van de hit You Get What You Give en het album Maybe You’ve Been Brainwashed Too was frontman Gregg Alexander er wel klaar mee en stopte hij met New Radicals. Alexander ging achter de schermen verder als producer en songwriter voor Boyzone, Santana, Ronan Keating, Sophie Ellis-Bextor en Enrique Iglesias.
17. R.E.M. – Losing My Religion (1991)
Sommige alternatieve rock bands hebben soms onverwachts ineens een hit te pakken. R.E.M. scoorde een wereldhit met Losing My Religion. De single is niet eens heel bewust geschreven in een lange schijfsessie, maar kwam spontaan. Gitarist Peter Buck maakte een uitstapje naar de mandoline en was nog bezig om dit instrument te leren bespelen. Tijdens zijn oefensessies herhaalde hij constant een aantal eenvoudige akkoorden om het instrument onder de knie te krijgen. Deze akkoorden vormden de basis voor Losing My Religion. De single werd ook opgenomen met mandoline. Aangezien een mandoline best een dun en hoog geluid heeft als snaarinstrument werd er een akoestische gitaar voor een voller geluid aan toegevoegd.
18. Reel Big Fish – Take On Me (1998)
M’n cd’s kocht ik altijd bij Sam Sam Music. Dit was echt zo’n onafhankelijke platenzaak waar je elke zaterdag langs ging om over muziek te praten, de nieuwe releases te checken en koffie te drinken. Uren heb ik daar doorgebracht. Eén medewerker was DJ en draaide vooral indie disco’s. Deze medewerker drukte mij het het album Why Do They Rock So Hard? van Reel Big Fish in m’n handen. Deze ska band uit Californië schrijft belachelijk goede liedjes. Bijna elk nummer is een opeenstapeling van hooks. De zesmans formatie inclusief indrukwekkende strakke blaassectie verkoopt nog steeds zalen uit. Reel Big Fish is een typische live band die tegenwoordig nog nauwelijks nieuwe albums uitbrengt. Hun live reputatie is dusdanig goed dat ze ook geen nieuw album voor promo nodig hebben. Daarnaast vervelen alle oude songs ook niet. Reel Big Fish kan nog jaren mee met hun huidige repertoire. Deze single Take On Me is een cover van de 80’s hit van A-ha.
19. The Cranberries – Zombie (1994)
Deze band heeft na de jaren 90 eigenlijk niet veel meer gedaan. De albums Everybody Else Is Doing It, So Why Can’t We uit 1993 en No Need To Argue uit 1994 deden het goed. De band had in 1999 nog een kleine comeback in Nederland met het album Bury The Hatched. Deze single Zombie is ongetwijfeld het nummer waar de meeste mensen deze Ierse band van kennen. Wat mensen misschien niet weten is dat dit een protestsong is over de Warrington bomaanslagen door de IRA in 1993, waarbij twee kinderen van 3 en 12 jaar om het leven kwamen.
20. Nick Cave and the Bad Seeds – Red Right Hand (1994)
Nick Cave is een fantastische songwriter, vaak duistere songs met lastige teksten. Red Right Hand is niet de meest commerciële single in deze lijst, maar verdiend een eervolle vermelding. Het is één van de ‘signature songs’ van Nick Cave, zoals bijvoorbeeld Layla voor Eric Clapton is. Red Right Hand is de opening theme voor de serie Peaky Blinders en heeft hierdoor vanaf de release van het eerste seizoen in 2013 veel bekendheid gekregen bij mensen die misschien iets minder bekend zijn met Nick Cave.
21. Weezer – Say It Ain’t So (1995)
Zonder twijfel één van mijn favoriete bands aller tijden. Het probleem met Weezer is alleen dat ze het unieke talent hebben om het ene jaar het beste album van het jaar te maken, om vervolgens in de jaren erna het meest vreselijke album van het jaar te maken. Sommige Weezer albums zijn draken die je nog niet als onderzetter wil gebruiken. De band komt dit jaar alweer met hun 14e album. Say It Ain’t So is de derde single van hun legendarische debuutplaat The Blue Album. Weezer is gek op kleurtjes in plaats van echte albumtitels. De discografie bestaat onder andere uit The Blue Album, Green Album, Red Album, White Album, Teal Album en Black Album.
22. Fountains of Wayne – Sink to the Bottom (1997)
Adam Schlesinger, dit jaar helaas overleden aan de gevolgen van Covid-19, was een zeer getalenteerd songwriter en de drijvende kracht achter deze band. Samen met Chris Collingwood starte hij in 1995 Fountains of Wayne. Op het gelijknamige debuutalbum staan drie singles, met Sink to the Bottom als grootste hit. Op de album cover staat een foto van een jongetje met een cape om en een konijn onder zijn arm in een superhelden pose. De fotograaf gaf de band Flamingoes ook een licentie voor het gebruik van deze foto. Deze band bracht twee weken voor de Amerikaanse release van Fountains of Wayne het album Plastic Jewels uit met dus exact dezelfde foto op de cover van het album. Het album van Fountains of Wayne werd pas later in Europa uitgebracht. Voor de Europese release werd er een alternatieve album cover gemaakt.
23. Gin Blossoms – Hey Jealousy (1992)
Deze staat enkel in de lijst omdat het een persoonlijke favoriet is. Gin Blossoms is een typische Amerikaanse rockband die eigenlijk alleen matige hits scoorde in de USA, Canada en Australië. Hey Jealousy is officieel wel in Europa uitgebracht, maar is hier eigenlijk nooit opgepikt. Er was in de jaren 90 in Europa weinig animo voor dit soort typische pop rockbands. Gin Blossoms is vergelijkbaar met een band als Spin Doctors, die iets meer geluk hadden in Europa en hier een behoorlijke hit scoorden met Two Princes.
24. Skik – Op Fietse (1997)
Het kan bijna niet anders dan dat Daniël Lohues één van de meest sympathieke songwriters van Nederland is. De nuchtere Drent heeft met Op Fietse een prachtig popliedje geschreven, waarvan de tekst enkel een fietstocht door Zuid-Oost Drenthe beschrijft. Zelf heb ik Skik, volgens mij in 1999, een keer live mogen zien. Het hele oeuvre van de band bestaat uit leuke popliedjes met gepaste trots voor het dorp Erica en de provincie Drenthe.
25. Sublime – Santeria (1997)
Sublime behoort tot de Californische cultbands. Officieel een ska band, maar hun albums hebben meer een laidback reggea vibe. De enigszins gewelddadige teksten van deze band zijn op z’n minst opmerkelijk en misschien zelfs zorgelijk te noemen. Santeria gaat over jaloezie. Op zich een gangbaar thema in veel nummers. Maar teksten als “I Could find that jaina and that Sancho that she’s found . Well, I’d pop a cab in Sancho and i’d slap her down” of “If he knows what’s good for him, he best go run and hide. Daddy’s got a new .45” zijn alles behalve subtiel. De videoclip van Santeria is overigens wel een aanrader om te kijken. Frontman Bradley Nowell was, ten tijde van de opnames helaas al overleden aan een overdoses heroïne. In de clip is stockmateriaal van Nowell gebruikt om hem toch een rol in de clip te geven,
26. Bad Religion – Stranger Than Fiction (1994)
Bad Religion gaat inmiddels al 40 jaar mee, wat vrij uniek is. Helemaal voor een punk rock band. Opgericht in 1980 door Epitaph labelbaas Brett Gurwitz. Stranger Than Fiction werd in 1994 uitgebracht en was de eerste single van het gelijknamige invloedrijke album. Het is nooit een hit geweest in Nederland, maar wat mij betreft één van de betere punk singles uit de jaren 90.
27. No Doubt – Spiderwebs (1996)
Laatst kocht ik het album Tragic Kingdom van No Doubt op vinyl en wat ik toen ontdekte zal je verbazen!. Of het verbaasde mij eigenlijk. Het album bestaat uit 14 nummers. 7 van de 14 nummers zijn op single uitgebracht en ook allemaal een hit geworden. Er zijn weinig albums waarvan 50% op single wordt uitgebracht en ook nog allemaal hits worden. In Nederland was Don’t Speak de grootste hit, maar Spiderwebs, Excuse me Mr., Just a Girl, Happy Now?, Hey You! en Sunday Morning deden het in verschillende landen best okay.
28. 2Pac – Changes (1998)
Tupac Shakur is voor velen de beste en invloedrijkste rapper die op deze wereld heeft geleefd. Ik kan dat alleen maar beamen. Tupac had een bijzondere interesse voor Shakespeare en literatuur, wat hem tot een uitstekende tekstschrijver vormde. Na het overlijden van de rapper in 1996 begon de uitmelk machine bij de platenmaatschappij op volle toeren te draaien. Inmiddels zijn er al meer postuum 2Pac albums dan albums waar hij zelf bij betrokken is geweest. Changes is één van de singles die na zijn dood werd uitgebracht. Voor deze plaat is de pianopartij en vocalen van The Way It Is van Bruce Hornsby & The Range gebruikt. Changes kwam hoog in diverse internationale hitlijsten, waar eigenlijk alleen de platenmaatschappij en de familie van 2Pac beter van is geworden.
29. Live – All Over You (1994)
Live is een typische alternatieve 90’s band die je een beetje moet liggen. Er zijn genoeg mensen die Live ronduit vreselijk vinden. Het succesvolle album Throwing Copper uit 1994 klinkt inmiddels ook gedateerd, maar staat vol met hits. I Alone, Selling the Drama, Lightning Crashes en All Over You staan allemaal op deze plaat. Het succes van Throwing Copper heeft de band in Europa ook nooit kunnen evenaren. In 1999 had Live nog een aantal bescheiden hits met The Dolphin’s Cry en Run to the Water van het album The Distance to Here. In 2001 werd de melancholische single Overcome van het album V geassocieerd met de 9/11 aanslagen op het World Trade Center in New York City. De volledige opbrengst van de single werd gedoneerd aan goede doelen ten behoeve van de slachtoffers en nabestaanden van de aanslag.
30. Hanson – MMMBop (1997)
Er zijn weinig nummers waar ik zo vrolijk van word als van MMMBop van de broertjes Hanson uit Tulsa, Oklahoma. Dit nummer komt heel dicht bij het perfecte popliedje. Deze hit uit 1997 is een tweede versie van het oorspronkelijke liedje. De eerste versie staat op het demo album van Hanson en was veel langzamer en minder catchy, eigenlijk gewoon saai. Het nummer werd onder begeleiding van producersduo The Dust Brothers opnieuw opgenomen voor het debuutalbum Middle of Nowhere.
31. Everclear – So Much For The Afterglow (1997)
Everclear is eigenlijk de 13e in een dozijn van Amerikaanse rockbands. De band afkomstig uit Portland, Oregon heeft buiten Amerika, met uitzondering van Australië, niet heel veel gedaan. De single So Much For The Afterglow is geen grote hit geworden, maar het gelijknamige album kreeg in 1998 wel een Grammy nominatie. Persoonlijk vind ik dit ook absoluut geen slecht album, daarom staat de single ook in deze lijst. Na de release van het album ging Everclear op tour door Australie, wat een regelrechte ramp werd. Tijdens een show in de stad Wollongon ten zuiden van Sydney kreeg frontman Art Alexakis een schoen in z’n gezicht gegooid, waardoor een paar tanden los kwamen te zitten. Twee avonden na dit incident werd er tijdens een show in Melbourne vuurwerk op het podium gegooid, waarbij een stagehand van de band gewond raakte. Het album So Much For The Afterglow werd 2x platina en is hiermee het meest succesvolle album van de band.
32. Pulp – Disco 2000 (1995)
Oasis en Blur eisten in de jaren 90 een groot gedeelte van de aandacht voor de britpop op. Uiteraard waren er nog veel meer bands in het genre actief, waarvan Pulp tot de veteranen behoort. De band stond al op het podium ver voordat de hele term britpop werd bedacht. Pulp werd in 1978 in Sheffield opgericht door Jarvis Cocker. De band werd in de jaren 90 pas echt commercieel succesvol, meeliftend op de britpop hype in Engeland. Disco 2000 is afkomstig van het album Different Class is wat mij betreft de beste single van de band. Jarvis Cocker haalde inspiratie voor de tekst van Disco 2000 uit een jeugdherinnering. Deborah Bone werd destijds een goede vriendin van hem en is dat altijd tot aan haar overlijden in 2014 gebleven.
33. Sugar Ray – Every Morning (1999)
Sugar Ray heb ik in het verleden een aantal albums van gekocht, maar in alle eerlijkheid was ik ze een beetje vergeten. In 2018 kwam Netflix met het derde en laatste seizoen van de serie Love. Netflix besteed veel aandacht aan de soundtrack van series. Er wordt regelmatig gebruik gemaakt van vergeten bands en hits. Zo kwam ook Every Morning van Sugar Ray in het laatste seizoen van Love voorbij. Netflix zorgt ervoor dat jongere generaties weer bekend worden met de hits uit de 60’s, 70’s, 80’s en 90’s en daar moeten ze absoluut credits voor krijgen. Ik wil niet compleet boomer gaan en schreeuwen dat alles vroeger beter was, maar veel bands en artiesten uit het verleden verdienen aandacht van de nieuwe generaties.
34. Ace of Base – The Sign (1993)
Als we het over the 90’s hebben en dan de popmuziek uit the 90’s kunnen we niet om het Zweedse Ace of Base heen. Deze groep scoorde in de jaren 90 internationaal behoorlijk wat hits en is na ABBA en Roxette de derde op de lijst met meest succesvolle Zweedse acts. In 2001 stond de teller bij Ace of Base al op meer dan 30 miljoen verkochte exemplaren van hun eerste 4 albums. The Sign staat op het tweede en gelijknamige album, wat een re-release is van de debuutplaat Happy Nation.
35. Eels – Last Stop: This Town (1998)
De videoclip met de zingende wortel. Dat is het eerste waar ik aan denk bij Last Stop: This Town. Ondanks de zingende wortel in de clip is dit toch wel een vrij serieus nummer. Deze single en vrijwel het hele album Electro-Shock Blues, waar deze single op staat, is geschreven nadat de zus van frontman Mark Oliver Everett zelfmoord pleegde en zijn moeder overleed aan de gevolgen van longkanker. Electro-Shock Blues is tekstueel een zwaar beladen album geworden, maar is nog steeds mijn favoriete Eels album.
36. Bettie Serveert – Crutches (1995)
Eén van mijn favoriete bands van eigen bodem. De bandnaam Bettie Serveert verwijst naar het gelijknamige boek van de Nederlandse tennisspeelster Betty Stöve, die op veel prominente toernooien als Wimbledon, Roland Garros en de US Open speelde. De single Crutches komt van het tweede album Lamprey. Frontvrouw Carol van Dijk werd in Canada geboren, maar vertrok in 1969 met haar ouders naar Nederland. Engels is dus haar eerste taal. Bettie Serveert maakt ook enkel Engelstalige muziek en is buiten Nederland een graag geziene indie band in België, Duitsland, maar ook in Amerika, Canada en Japan. De band is onder andere op tour geweest met bands en artiesten als Jeff Buckley, Dinosaur Jr, Wilco en Counting Crows. Bettie Serveert is niet echt de band die hits wil scoren, maar vooral goede muziek wil maken en dat doen ze.
37. Goldfinger – Superman (1997)
Vreemd genoeg pas in 2020 officieel op single uitgebracht, maar Superman staat al op het album Hang-Ups uit 1997. Deze single werd in 1999 toegevoegd aan de soundtrack van de Tony Hawk Pro Skater game en werd daarna het bekendste nummer van Goldfinger. In 2020 werd de remake van deze game uitgebracht, waardoor het niet meer dan logisch was om deze single uit te brengen. Superman is ook veruit het beste nummer van de band. Een jaren 90 ska nummer waarbij je niet stil kan blijven zitten of staan. Voor iedereen die de remake van de Tony Hawk Pro Skater game nog niet heeft gespeeld, ga dit doen!. Dan weet ik bijna zeker dat deze single binnen no-time in je Spotify playlist staat.
38. The Goo Goo Dolls – Black Balloon (1999)
The Goo Goo Dolls is een band die last heeft gehad van de vloek die een hit heet. De single Iris was een enorme hit, maar niet per se representatief voor wat de band eigenlijk doet. Het nummer werd overal grijsgedraaid, mensen werden er moe van en kregen een afkeer van de band. Onterecht want het album Dizzy Up The Girl, waar Iris toevallig ook op staat, is gewoon een goed album met veel betere songs. Black Balloon is één van die songs over een vrouw met een heroïneverslaving en haar geliefde die zijn best doet om haar van die verslaving af te krijgen. Het album Dizzy Up The Girl is geproduceerd door Rob Cavallo en dat is zeker niet de minste. Cavallo heeft een indrukwekkende staat van dienst als producer van platina albums van bands als Green Day, Phil Collins, My Chemical Romance en Dave Matthews Band.
39. Primal Scream – Movin’ On Up (1992)
Bobby Gillespie is een opmerkelijk figuur uit de alternatieve muziekscene in Glasgow. Deze man woonde praktisch op het kantoor van Alan McGee’s platenlabel Creation Records. Het was daar een traditie om op vrijdag, wat nog steeds de reguliere dag is voor nieuwe releases, de huisdealer langs te laten komen. Gillespie en McGee trokken dan, met veel te veel drugs, het hele weekend door om op de verkoopcijfers van de nieuwe releases te wachten. Deze cijfers werden altijd op maandagochtend bekend gemaakt aan de platenlabels. Gillespie timmert al vanaf 1982 met zijn band Primal Scream aan de weg. De band speelt momenteel nog steeds regelmatig op festivals. Zo ook in 2013 op Glastonbury, waar de Haim zusjes de backing vocals deden. Primal Scream had alleen de pech dat ze in het tijdslot voor The Rolling Stones moesten spelen. Het hele veld voor de Pyramid stage stond al vol met Stones fans die weinig aandacht hadden voor Primal Scream. Movin’ On Up heeft dan nog best wel een redelijke Rolling Stones vibe, maar voor de overige nummers in de set was er helaas weinig interesse vanuit het publiek.
40. Whipping Boy – We Don’t Need Nobody Else (1995)
Met Whipping Boy gaat deze lijst aardig diep de alternatieve hoek in. De band maakt niet hele gangbare muziek maar We Don’t Need Nobody Else is zo’n vreselijk goed nummer. De bijna poëtische spraakzang, de sombere gitaar riffs het pakt enorm. Whipping Boys is lastig te vergelijken met andere bands, maar een Velvet Underground of het solowerk van Lou Reed komt denk ik het dichtste in de buurt bij de sound van deze band. Ik zit met smart te wachten op een re-issue van Heartworm, het album waar ook deze single op staat.
41. Deep Blue Something – Breakfast At Tiffany’s (1995)
Net als een aantal andere singles in deze lijst is dit ook een one hit wonder. Ik vind one hit wonders leuk. Het zijn vaak singles die men snel vergeet, maar die wel in het collectief geheugen blijven hangen. Juist dit soort nummers moeten als reminder regelmatig terugkomen in lijsten. Breakfast at Tiffany’s is een verwijzing naar de gelijknamige filmklassieker uit 1961 en was vooral in Europe en Amerika een enorme hit. Deep Blue Something heeft na deze single nog 8 singles uitgebracht die allemaal flopten. Het doorzettingsvermogen was in ieder geval wel aanwezig bij deze band.
42. Smash Mouth – All Star (1999)
Smash Mouth is voor mij ook een band in de categorie one hit wonders. Misschien niet helemaal, want de band heeft nog best veel albums uitgebracht, weliswaar zonder hits. All Star was hier feitelijk ook een matige hit, want de single heeft maar 2 weken in de Top 40 gestaan met nr. 38 als hoogst behaalde positie. Persoonlijk vind ik dit een dikke hit. Deze single heeft weken in mijn cd-speler op repeat gestaan. All Star kreeg vooral veel bekendheid doordat het nummer gebruikt werd in de openingsscène van de animatiefilm Shrek uit 2001.
43. Suede – Animal Nitrate (1993)
Suede is met hun alom geprezen titelloze debuutalbum uit 1993 praktisch de aanstichter van de hele britpop hype. Tuurlijk eisten Oasis en Blur de meeste aandacht op, maar zonder Suede was er waarschijnlijk nooit een Oasis of Blur geweest. Animal Nitrate is de derde single van de debuutplaat, werd nog voor de release van het album uitgebracht en is een woordspeling op de euforische drug die in het Engels amyl nitrate heet. Frontman Brett Anderson schreef de single in een periode waarvan hij zelf zegt dat “drugs were taking the place of people”.
44. Teenage Fanclub – The Concept (1991)
Teenage Fanclub was in de 90’s een redelijk belangrijke band in de Schotse alternatieve muziekscene. Deze band is eveneens afkomstig uit de stal van Creation Records in Glasgow. Het label heeft terecht een iconische status en een meer dan vermakelijke eigen documentaire gekregen. Het repertoire en het geluid van de band is het beste te omschrijven als een combinatie van The Beach Boys, the Byrds en Big Star. Pure power pop met een alternatief randje. Het album Bandwagonesque, waar de 6 minuten durende single The Concept ook op staat, was voor de band een ticket naar Amerika. Op de cover van het album staat een zak geld met een dollarteken erop. De eeuwig vermoeiende en vervelende douchebag Gene Simmons van de band Kiss heeft in Amerika een geldzak met dollarteken als trademark vastgelegd. Geffen Records die dit album in Amerika heeft uitbracht moest, na een drammerige brief van de advocaat van Gene Simmons, een behoorlijke cheque uitschrijven om het artwork van het album in Amerika te mogen gebruiken..
45. Alanis Morissette – You Learn (1996)
You Learn vind ik het leukste nummer van Jagged Little Pill. Uiteraard was Ironic de grootste hit van dit album. Het mooie van Ironic is dat Alanis Morissette totaal geen idee heeft wat ironie is of het niet snapt. In de hele songtekst staat geen één situatie beschreven die daadwerkelijk ironisch is. Het zijn merendeels situaties waarin mensen gewoon dom pech hebben. Om even een regel eruit te pakken “It’s like ten thousand spoons when all you need is a knife”. Ter verdediging van Alanis, dit had ironie kunnen zijn. Als ze ervoor zou zingen dat iemand zijn hele leven in een messenfabriek heeft gewerkt en op de eerste dag van zijn of haar pensioen thuis een taart aan wil snijden, maar alleen maar tienduizend lepels heeft en geen mes. Dan zou het nog soort van ironisch zijn.
46. Liquido – Narcotic (1999)
Het Duitse Liquido scoorde in 1999 een tijdloze mega hit. Narcotic is de alternatieve rock hit geschikt voor bruiloften, personeelsfeesten, ambtenarenfeesten en verjaardagen. Voor clubs, discotheken (voor zover ze nog bestaan) en dance feesten zijn er genoeg remixen gemaakt. De simpele keyboard intro zit in het collectief geheugen van veel mensen en doet het altijd wel goed. Narcotic is ook een typische one hit wonder.
47. Mr. Big – To Be With You (1992)
Stel je bent een Amerikaanse hard rock band uit Los Angeles en je hebt Paul Gilbert, technisch één van de beste gitaristen van de wereld, in je band. Vervolgens wordt een cheesy ballad als To Be With You wereldwijd je grootste hit. Dan baal je toch een beetje als hard rock band, of misschien ook niet. Deze single heeft de bandleden waarschijnlijk wel miljonair gemaakt. In alle eerlijkheid is To Be With You ook gewoon een goed liedje, daarom staat de single ook in deze lijst.
48. U2 – Staring At The Sun (1997)
Het Ierse U2 gaat natuurlijk al aardig wat jaren mee en scoorde, met uitzondering van Songs of Innocence uit 2014, op elk uitgebracht album één of meerdere platina platen. Met een discografie van momenteel 14 studio albums en 1 live album is dat een ongekende prestatie. Met de release van het album Pop uit 1997 ging U2 de experimentele elektronische kant op. Dat was paniek bij de boomers en de fans van het jaren 80 werk van de band. De single Staring At The Sun staat op het album Pop en is in vergelijking met de rest van het album nog wel meer een traditionele U2 song. De band zei zelf over deze single dat het een “potential anthem to rival One” was. Staring At The Sun heeft het succes en niveau van de single One uit 1992 niet kunnen evenaren, maar is zeker geen slechte song.
49. Red Hot Chili Peppers – Scar Tissue (1999)
De Red Hot Chili Peppers waren begin jaren 90 vooral een harde funk band, maar scoorden toen al hun grootste hit met het wat subtielere Under the Bridge. Het gitaarwerk van John Frusciante is absoluut indrukwekkend te noemen. De gitaarriff van zowel Under the Bridge als deze single Scar Tissue is zo verfijnd, herkenbaar en goed gevonden. Met het album Californication uit 1999 ging de band een beetje van hun harde funk roots af en dat pakte goed uit. Het album heeft, mede dankzij top producer Rick Rubin, een mooie balans tussen funk en wat meer gangbare pop liedjes.
50. Divinyls – I Touch Myself (1990)
De songtekst is weinig subtiel, maar songwriters duo Tom Kelly en Billy Steinberg weten wel hoe ze een hit moeten schrijven. De heren schreven onder andere Eternal Flame van The Bangles, Like A Virgin van Madonna en True Colors van Cindy Lauper. De Australische band Divinyls scoorde in 1990 een hit met I Touch Myself, eveneens dus geschreven door Kelly en Steinberg. De single klinkt een beetje als een jaren 80 pop rock song, maar aangezien deze in 1990 is uitgekomen is dat ook niet zo raar. De bijhorende videoclip is geregisseerd door Michael Bay een wordt nog steeds goed bekeken. Momenteel staat de youtube teller van deze clip op bijna 33 miljoen views.
51. Roxette – Sleeping In My Car (1994)
Roxette is na ABBA de meest succesvolle Zweedse band ooit met een discografie waar de meeste bands alleen maar van kunnen dromen. De band bracht vanaf 1986 tot 2016 wereldwijd maar liefst 52 singles uit, waarvan er maar 13 geen hitnotering ergens hebben gehad. Best vreemd dat Roxette nooit echt een internationale supersterrenstatus heeft gehad. In Nederland zijn we deze band na de jaren 90 ook vergeten. Ik luister nog steeds graag naar Roxette, maar ben er vaak na een uur ook wel weer klaar mee. Dat is misschien meteen de oorzaak dat we Roxette zo snel zijn vergeten, terwijl dat de meeste liedjes wel goed zijn. Zelfs het overlijden van zangeres Marie Fredriksson in 2019 werd relatief weinig aandacht aan besteed. Roxette is ondanks het enorme succes en de vele hits toch een beetje een ondergewaardeerde band gebleven.
52. Dinosaur Jr. – Feel The Pain (1994)
Heerlijk bizar nummer dit. Zwaar overstuurde gitaren, rare ritmewisselingen en bijna zeurende vocalen. De alternatieve rockband Dinosaur Jr. bracht deze single in 1994 uit en is nog steeds hun populairste single. De critici waren minder enthousiast over het album Without a Sound waar deze single op staat, maar Feel The Pain zal vast in de toekomst nog regelmatig terugkeren in diverse alternative lijsten.
53. Spin Doctors – Two Princes (1993)
Over Two Princes lopen de meningen zeer uiteen. VH1 zette deze single in hun lijst met 100 Greatest Songs of the 90’s en muziekmagazine Blender bombardeerde Two Princes tot 1 van de 50 Worst Songs Ever. Over smaak valt te twisten, maar Blender bestaat inmiddels niet meer. De ondergang van Blender heeft ongetwijfeld niks met hun oordeel over dit liedje te maken, maar ik sluit me aan bij de mening van VH1.
54. Valensia – Gaia (1993)
Dit is een vreemd nummer, maar wel één van de duurste singles van Nederlandse bodem. Gaia is een complexe compositie met enorm veel Queen en Kate Bush invloeden en is geschreven door de uit Den Haag afkomstige Valensia. Het bombastische nummer gaat alle kanten op en het heeft weken geduurd voordat de opnames van deze single in de Wisseloord Studios werden afgerond. Na twee weken lang opnemen in misschien wel de duurste studio van Nederland kwam er toch maar een A&R manager van het label langs om te informeren wat Valensia precies aan het doen was en hoe ver de opnames waren. Antwoord was “Het begin van Gaia staat er nu mooi op”. De single heeft naar verluid rond de 100.000 gulden aan productiekosten gehad, wat een idioot bedrag is voor één single. Gaia werd wereldwijd een hit en enorm populair in Azië. Valensia heeft er in iedergeval een mooie villa aan de Spaanse kust aan overgehouden. In Nederland kreeg Gaia een flinke bekendheid omdat radio icoon Frits Spits groot fan was en de single veel draaide.
55. DJ Weirdo & DJ Sim – Pump That Stupid Bass (1995)
De oplettende lezer heeft het vast gezien. Er staat zo goed als geen happy hardcore in deze lijst en dat klopt. Dit is de enige single uit het genre in deze lijst. Het is een bewuste keuze geweest om praktisch geen happy hardcore platen in deze lijst te zetten. Het genre was in de 90’s zo ongekend dominant en populair, dat elke willekeurige andere 90’s lijst al vol staat met happy hardcore. Die nummers kennen we ondertussen wel en er is zoveel meer muziek uitgebracht in de 90’s. Als ik een lijst zou maken met enkel happy hardcore nummers zou dit nummer overigens wel op de 1e plaats staan. DJ Weirdo & DJ Sim waren beide als hardcore DJ en producer een hofleverancier van tracks voor de Thunderdome verzamelalbums van ID&T. Met Pump That Stupid Bass maakten ze samen een happy hardcore nummer, dat zowel op Thunderdome 9 als op Happy Hardcore 4 staat. Dit is voor 90’s begrippen best uniek. De echte Thunderdome hardcore gabbers hebben namelijk een bloedhekel aan happy hardcore. Pump That Stupid Bass is een prima afsluiter voor deze, verder happy hardcoreloze, lijst.
